Back on track

De eerste weken na de marathon had ik veel moeite om weer in het ritme te komen en ik merkte dat het herstel toch iets langer nodig had dan ik had gedacht. Maar nu ik weer volledig hersteld ben en de trainingen weer goed gaan, is het tijd om weer nieuwe doelen te stellen!

Herstel van de marathon

Na een volledige rustweek na de marathon, zonder spierpijn, begon ik weer met een aantal rustige duurloopjes om weer wat ritme op te doen. Hoewel ik fysiek nergens last van had, merkte ik dat mijn hartslag behoorlijk hoog bleef op rustig tempo’s. Natuurlijk is dit niet zo vreemd na een inspanning zoals de marathon, maar voor je gevoel kan je gewoon op hetzelfde niveau doorgaan als voor de marathon. Dit was dus absoluut niet het geval en ik moest er voor gaan zorgen dat ik dit weer rustig op ging bouwen naar een mooi niveau!

“Hoewel ik fysiek nergens last van had, merkte ik dat mijn hartslag behoorlijk hoog bleef op rustig tempo’s”

Rustig trainen

De eerste maand na de marathon heb ik dan vooral rustig getraind. Ik maakte wel snel weer weken van 100 kilometer qua omvang, maar de hoge intensiteit werd nog even achterwege gelaten. Mijn eerste wedstrijd zou weer na 6 weken na de marathon zijn en dit zou meteen een van de zwaarste wedstrijden van het jaar worden: de Warandeloop Tilburg.
Mijn geduld werd op de proef gesteld om rustig te blijven trainen en vooral te letten op mijn hartslag in verschillende zones. Het fijne hieraan is dat je elke week weer stappen maakt en dit je geleidelijk aan dus weer richting een mooi niveau brengt.

Wedstrijden

Om toch wat ritme op te doen, had ik er voor gekozen om de week voor de Warandeloop toch een regionaal crossje te lopen in Oosterhout. Deze won ik vrij eenvoudig, maar een week later was het toch belangrijker. Na een drukke werkweek kon ik helaas geen rol van betekenis spelen bij de Warandeloop Tilburg, welke ook meteen een kwalificatiewedstrijd was voor de Europese Kampioenschappen Cross in Lissabon.

Toch was het een mooie snelheidsprikkel om een week later wél goed te lopen. Ik liep de 15 kilometer op het heuvelachtige parcours van de Montferlandrun (écht een aanrader) in een tijd van 45.27. Zonder de weken ervoor echt op het tempo van 3’02” per kilometer te trainen, wist ik dat hier toch 15 kilometer vol te houden. Ik moest hier best diep gaan om deze tijd te realiseren, maar met een aantal andere lopers konden we elkaar goed helpen richting deze tijd.

“Toch was het een mooie snelheidsprikkel om een week later wél goed te lopen”

Vertrouwen

Deze laatste wedstrijd heeft mij ontzettend veel vertrouwen gegeven om weer mooie stappen te gaan maken. Ik voel in de trainingen dat ik nog niet helemaal op niveau ben, maar dat het wel steeds beter voelt. Met de komende maanden in zicht, kunnen er hele mooie stappen gemaakt worden! Mijn volgende piekmoment zal zijn tijdens de Egmond Halve Marathon, waar ik een goede race wil gaan lopen. Wat mijn doelen daarna zijn, vertel ik in de volgende blog!